تا کور شود هر آنکه نتواند دید!

«اطلاع‌رسانی آزاد» شعار خوش‌آب‌ورنگی است که رسانه‌های نظام سرمایه‌داری هر روز بر تنور آن می‌دمند؛ البته برای کسانی که ماهیت سلطه‌طلبانه تمدن غربی را درک کرده‌اند، فهم چرایی این موضوع سختی چندانی ندارد.
منظور اصلی ایشان از این شعار، نبود هیچ‌ مانعی (از آداب و رسوم و اعتقادات و نظام حقوقی و قضایی و نظایر آنها گرفته تا اشخاص و نهادها و حتی رسانه‌های رقیب) برای توسعه حاکمیت بی‌رقیب آنها بر اذهان مردم دیگر فرهنگ‌ها و دیگر سرزمین‌هاست.
اما هر کجا که پای منافع نظام سلطه در میان باشد، همین شعارها و سخنان فریبنده، رنگ باخته و قدرت عریان و خشن سانسور، جایگزین می‌شود؛ هیچ‌ ابایی هم از عواقب منفی آن ندارند. شاید نظام تبلیغاتی، رسانه‌ای و دیپلماتیک غربی در گذشته تلاش می‌کرد به شکلی مزورانه، حداقل ظواهر کار را حفظ کند، اما الان دیگر چند سالی است که استیصال آنها به اوج خود رسیده و عنان اختیار از کف داده‌اند و دشمنی و خباثت خود را علیه اسلام و جبهه مقاومت انقلاب اسلامی علناً بر زبان جاری می‌کنند و آرزوی دیرین خود برای خشکاندن ریشه‌ جمهوری اسلامی را که سال‌ها در دل نهان داشتند، به صد زبان بیان می‌کنند.
نیاز به ذکر شواهد و قرائن متعدد نیست؛ کافی است این روزها که دنیا شاهد بزرگ‌ترین تجمع انسانیِ همه تاریخ، در پاسداشت حقیقت، عدالت و مظلومیت است، نگاهی به رسانه‌های «به‌اصطلاح آزاد» دنیا بیندازید؛ سکوتی مرگبار آنها را فرا گرفته است و قفلی محکم بر دهان خویش زده‌اند. با قوت و قدرت تلاش می‌کنند جریان‌های خبری رقیب راه انداخته و چنین القا کنند که هیچ‌ اتفاقی نیفتاده است.
این خفت، فقط به رسانه‌های خبری نظام سلطه ختم نمی‌شود؛ حتی اطلاعات جغرافیایی مربوط به «نهضت اربعین» نیز باید سانسور شود! برای تماشای این حقارت، سری به «گوگل‌مپ» و «گوگل‌ارث» بزنید و نقشه‌های بین‌الحرمین و جاده نجف به کربلا را ملاحظه فرمایید؛ نقشه‌هایی از کینه نهضت جهانی بیداری اسلامی، ده‌ها سال است که به‌روز نشده است!
شاید بهترین توصیف و بهترین توصیه برای این نفاق عریان، همان کلام نورانی وحی باشد که فرمود: «چون با شما برخورد کنند، می‏گویند ایمان آوردیم و چون با هم خلوت کنند، از شدت خشم بر شما سرانگشتان خود را می‏گزند. بگو: به خشم خود بمیرید که خداوند به راز درون سینه‏ها داناست». (سوره مبارکه آل‌عمران، آیه‌ 119)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی نوشت: این یادداشت به همت روزنامه «صبح نو» در تاریخ 24 مهر ماه 1398 (لینک ذیل) منتشر گردید.

http://sobhe-no.ir/newspaper/805/8/32402